กลับมาจากภูเขียวเมื่อคืน วันนี้ต้องไปประชุมที่มาบตาพุดแต่เช้า
เอาเข้าไป เดือนนี้ต้องปิดงานของปีที่แล้วให้หมด ก่อนจะพาเที่ยว
อ้อ ตรุษจีนช่วงไหนนะครับ ต้องหลังตรุษจีนด้วย จะได้ไม่ต้องแย่งใครๆเที่ยว

ปีนี้เข้าใจว่าหน้าหนาวจะเลยมกราคมออกไปอีกเล็กน้อย ยังเที่ยวทางเหนือได้อยู่

อ้างถึง:

สวนลุมฯจ้า

อ้างถึง:

ถึงออฟฟิศห้าโมงเย็น กว่าจะได้กลับบ้าน ทุ่มนึงตามเคย
เดินเต็มสูบตั้งแต่เมื่อวาน วันนี้ก็ Overload เต็มที่
ทำงานแบบหายใจไม่ทั่วท้อง เพราะความกดดันเรื่องเวลา ต่อปายยยยย

วันนี้เพิ่งบอกกับพวกเพื่อน Filipino ว่า I'm suffocated.
ลุ้นจนหายใจไม่ทั่วท้องทุกวัน จนกว่าจะปิดงานนั่นแหละ ประมาณปลายเดือนนี้

นั่งจิบกาแฟที่ร้านกาแฟในสวนภูมิรักษ์ กลางนิคมอุตสาหกรรมมาบตาพุด
จิบกาแฟไป โทรศัพท์ประสานงานไปด้วย แล้วก็ตรวจงานในเว็บ

จะไปละ กลับออฟฟิศไปเอาของ แล้วก็กลับบ้าน

วันเสาร์ วันอ่านหนังสือ วันอยู่กับบ้าน

ว่าแต่ อาทิตย์นี้เราไปไหนกันดี

วันนี้แวะมาแต่เช้า เมื่อคืนง่วงมากๆ กาแฟเอาไม่อยู่ เลยนอนซะ
ยัง Compile ตัว BlueZ ใหม่ไม่สำเร็จ ขาดบางอย่างอยู่

เอ จะ Sync เวลากับ Internet ได้ไงหว่า

อ้างถึง:

ขอบคุณครับ
แต่สรุปว่า ผมลืมเสียบเจ้า SD ค้างไว้ พอดึงออก ก็บูทได้ ฮ่าๆๆๆๆ

กลับมาที่ Wireless LAN
ไม่รู้ว่าผมวุ่นวายไปเองหรือเปล่า เพราะหลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรใหม่ ผมเลยจัดการสร้าง Connection ใหม่ ใส่ค่า SSID กับ WEP เข้าไปดื้อๆเลย (ของที่บ้าน)

ปรากฏว่าใช้ได้ โดยเจ้า Google gadget ยังแสดงคำว่า Off แต่ก็แสดง Icon ว่าสัญญาณเต็ม
เอากับมันสิ เปลี่ยนไปใช้ Gadget ตัวอื่นละกัน

สรุป ความจริงมันอาจจะสมบูรณ์อยู่แล้วหละ แต่ไม่ยอม Scan สัญญาณให้ และ Gadget แสดงผลผิดพลาด

แต่ก็จัดว่า Happy ending ครับ

ได้ฟังจากทางวิทยุเลย ก่อนที่จะลงในหลังสือพิมพ์

ไม่เห็นด้วยในบางประัเด็นนะ แต่เป็นประเด็นที่สำคัญ

การคุยโทรศัพท์กันนานๆ ไม่ใช่เรื่องใหม่ มันเป็นพฤติกรรมของวัยรุ่นอยู่แล้ว เขาไม่มีโทรศัพท์มือถือ เขาก็ใช้ Land line
ปัญหามันเพิ่มขึ้น (บ้าง) เพราะใช้มือถือมันสะดวกกว่า
โทรศัพทมือถือ ไม่ได้ช่วยทำลายสมองมากขึ้นหรือเสียเวลามากขึ้นโดยตรงหรอกครับ มันเป็นแค่อีกทางเลือกหนึ่ง ของวัยรุ่นที่มีเวลาเหลือเฟือ

หากสังคมมีความเข้าใจจุดนี้ รู้จักเอาใจใส่ให้เด็กและวัยรุ่นมีโอกาสได้รับผิดชอบ ได้บริหารเวลา (ซึ่งผู้ใหญ่เองมีหน้าที่ทำตัวให้เป็นแบบอย่างด้วย) พวกเขาก็จะใช้เวลากับกิจกรรมอื่นๆ
ไม่ใช่สักแต่ห้ามนั่นห้ามนี่ด้วยความเห็นแก่ตัว ไม่ยอมให้เขาทำอะไรเพราะขี้เกียจดูแล เด็กและวัยรุ่นจึงขาดโอกาสได้พัฒนาตนเองแต่มีเวลาเหลือเฟื่อที่เอาไปทำอะไรไม่ได้ แสนน่าเบื่อ
เรื่องเวลาของเด็กและวัยรุ่น เป็นสิ่งที่ผู้ใหญ่จะต้องตระหนักในบทบาท ความรับผิดชอบ และความบกพร่องของตนเองเสียที

เพราะความบกพร่องของผู้ใหญ่เองนั่นแหละ ทำให้เกิดความคิดเห็นทีมักง่ายเช่นนี้
และหากผู้ใหญ่ที่เชื่อว่ามีประสบการณ์มากกว่าเด็ก ยังคิดได้แค่นี้ จะไปให้เด็กเขาคิดได้ดีกว่านี้อย่างไร
หรือหากเกิดเด็กจะมีศักยภาพพอจะพัฒนาตนเองภายได้ความบกพร่องของผู้ใหญ่ได้ ตัวผู้ใหญ่เองพร้อมหรือยังที่จะยกมือไหว้พวกเขา ด้วยเขาเป็นผู้เจริญกว่า
ผู้ใหญ่วันนี้ โยนความรับผิดชอบให้เด็กโดยไม่ละอายใจ หรือเปล่า

กลับมาถึงเรื่องของโทรศัพท์ 3G
หากพฤติกรรมการใช้โทรศัพท์ของเรา (จริงๆแล้วเป็นกันทั่วโลกนะครับ) ยังคงใช้งานเพื่อการสนทนาเป็นหลัก โอกาสของ 3G ก็ลางเลือน เพราะไม่มีความจำเป็น
โครงสร้างรายได้ของผู้ให้บริการโทรศัพทในปัจจุบัน 90% เป็นรายได้จากบริการแบบ Prepaid (บัตรเติมเงิน) ซึ่งเป็นลูกค้าในระดับล่าง หรือลูกค้าที่พร้อมจะเปลี่ยนไปใช้บริการของรายอื่น
แม้ในเกาหลีและญี่ปุ่นซึ่งมีการใช้งานโทรศัพท์ 3G เืพื่อการสื่อสารข้อมูล แต่ผลจากการสังเกต Browser ที่ใช้เข้าเว็บต่างๆ กลับพบว่า Internet Explorer ยังมีส่วนแบ่งที่สูงมาก นั่นคือไม่มีการใช้งานโทรศัพท์เื่พื่อเข้าเว็บโดยตรง (แม้ว่าโทรศัพท์ที่มี Browser ดีๆอย่าง iPhone จะออกมานานแล้ว) แต่เป็นการใช้โทรศัพท์เืพื่อเป็น Modem ให้กับ PC

ข้อเท็จจริงเหล่านี้แสดงให้เห็นว่า แม้ผู้ให้บริการจะลงทุนกับ 3G แต่รายได้ต่างๆยังคงไม่เพิ่มขึ้นตามสมรรถนะของระบบ ลูกค้ายังคงสนใจบริการ Data connection ราคาถูกเืพื่อใช้งานเว็บ
คนที่ได้ประโยขน์กลับกลายเป็นธุรกิจอินเทอร์เน็ตเช่น Google ปล่อยให้ผู้ให้บริการโทรศัพท์ลงทุนแล้วมองตาปริบๆ

สิ่งที่น่าจะเกิดขึ้นเืพื่อให้บริการ 3G เป็นจริงได้ คือการให้บริการร่วมกันระหว่างผู้ให้บริการโทรศัพท์และผู้ผลิตเนื้อหา เช่นการขายสื่อบันเทิงออนไลน์ทดแทนสื่ออื่นที่ไม่สามารถเป็นธุรกิจได้แล้วอย่างเทปและสื่อเลเซอร์
วันนี้ในภาคธุรกิจเองก็กำลังแสวงหา Business model ที่จะประสบความสำเร็จให้ได้ (แต่ยังไม่มี Model ที่ว่า)

ต้องดูกันต่อไปครับ แต่หากภาครัฐและภาคประชาขนยังล้าหลังภาคธุรกิจอย่างที่เป็นอยู่ เราก็ยังจะต้องปวดหัวกับปัญหาต่างๆกันจนแทบไม่ต้องทำอะไร


อุตสาหกรรมไฮเทคเป็นโอกาสที่ใครก็ได้จะก้าวกระโดดขึ้นมาแถวหน้า ด้วยความที่ทุกคนยังมีโอกาสเท่าๆกัน
สังคมของเรา เตรียมพร้อมแค่ไหน

อ้ะ พอดีมีเวลาละ ปล้ำกะ Mint ต่อ
Mint: Linux Distribution หนึ่ง ไม่ใช่คน และไม่ใช่สาว อะแฮ่ม
ไหนๆมันก็ใช้กับ Windows Mobile Modem ได้ละ เอาให้มันได้ Wireless LAN อีกสักอย่าง

จัดการ Compile wireless LAN driver จาก MadWifi
เรียบร้อย แต่ Wireless LAN ยังเงียบ
โอเค จัดการติดตั้ง Kernel ใหม่
เออ ดีแฮะ ทำงานเนียนขึ้นเห็นๆ
เอ้า Compile แล้วก็ติดตั้ง MadWiFi ใหม่

แป่วววว บูตไม่ขึ้นละ เกิดอาการเดียวกับตอนติดตั้ง Mint ใหม่ๆ คือหา Mounting point ไม่เจอ
ปัยหาคือ ผมไม่รู้ว่าเจ้า Menu.lst มันอยู่ที่ไหน เวงงงงง

เผื่อเหนียว จัดการ Download เจ้า Mint เก็บไว้ก่อน เดี๋ยวคืนนี้จะลองใหม่

คงต้องขอพักกับ Linux ไว้สักช่วงหนึ่งครับ ยอมแพ้แล้วเพราะผมไม่สามารถจัดสรรเวลาให้กับมันได้อีกแล้ว
นี่เวลาสำหรับการพาครอบครัวออกไปสวนลุมฯกำลังใกล้เข้ามา โดยผมยังให้คำตอบไม่ได้ว่า ผมจะจัดการกับ Wireless LAN บน Eee ได้เมื่อไหร่

ต้องกลับไปใช้ Solution มักง่ายคือการใช้ Windows ต่อไป อย่างน้อย มันยังได้เปรียบในด้านของความคุ้นเคย บอกได้ว่าจะจัดการกับมันอย่างไร และใช้เวลาเท่าไหร่

ทักทายตอนเช้า กับกระทู้ของคนนอนดึก

อ้างถึง:

จะรีบเหงาปายหนายยยยย
ยังไม่ทันสิ้นปีเลย

มานอนที่อำเภอภูเขียว เช้าค่อยกลับบ้านครับ

ชักชอบพื้นที่นี้นะ ชุมแพเป็นอำเภอใหญ่ มีครบครัน ภูเขียวแม้จะเล็ก แต่ก็ห่างจากชุมแพแค่ไม่ถึง 20 km.
มาพักที่ดรงแรม ภูสวยน้ำใส ริมบึงผักปัง (ซึ่งเป็นชื่อของตำบลด้วย) ซึ่งบึงนี้ใช้เป็นแหล่งน้ำสำหรับทำน้ำประปา รอบบึงมีลู่จ๊อกกิ้ง ชุมชนโดยรอบจัดอยู่ในกลุ่มฐานะดีอย่างคาดไม่ถึง บ้านขนาดกลางที่ออกแบบและก่อสร้างระดับคุณภาพเดียวกับในเมืองใหญ่
ที่ผมสนใจมากคือโรงเรียนภูเขียวซึ่งอยู่ในบริเวณนี้ด้วย ดูจากชื่อจะนึกถึงโรงเรียนบ้านนอก แต่ความจริงคือโรงเรียนทันสมัยขนาดใหญ่อย่างที่โรงเรียนในกรุงเทพฯหมดหวังจะเทียบได้ จุดที่ทำให้ผมสนใจดรงเรียนนี้ตั้งแต่นั่งรถผ่านครั้งแรกก็คือ ปลายด้านหนึ่งของโรงเรียนมีคอร์ตเทนนิส ส่วนอีกปลายหนึ่งมีสนามไดรฟ์กอล์ฟ ครับ เด็กนักเรียนที่นี่เล่นกีฬาสองประเภทนี้ด้วย
รวมทั้งมีนักเรียนแลกเปลี่ยนกับต่างประเทศด้วย

ดูๆแล้ว น่าจะเป๋นโรงเรียนระดับคุณภาพแห่งหนึ่งครับ แต่ยังไม่มีโอกาสหาข้อมูลเพิ่มเติม ไว้จะต้องหาให้ได้ในโอกาสถัดไป

รอบๆพื้นที่นี้เราสามารถขับรถไปพักผ่อนตามอุทยานแห่งชาติหลากหลาย ไม่ว่าจะภูกระดึง ภูผาม่าน น้ำหนาว ทุ่งกะมัง โดยขับรถไม่เกินร้อยกิโลเมตร

อยากหางานทำแถวนี้จัง

อ้างถึง:

ลูกค้ากลุ่มนี้กำลังเลือดเข้าตาเลยแหละ จะฟันก็ยอม ประมาณนั้น ฮ่าๆๆๆ

วันนี้ตรวจงานและประสานงานต่อ
สรุปว่า ปีนี้ไม่เสร็จ ทดสอบระบบไม่ได้ แม้ว่างานติดตั้งเราจะเสร็จหมดแล้ว เพราะยังมีงานอื่นติดตั้งอยู่ในบริเวณเดียวกัน จะไปฉีดน้ำรดงานเขาตอนนี้มีหวังเละ
แล้วก็ อนิจจา ยังไม่มีไฟฟ้ามาจ่ายให้ระบบของเรา
แหม อุตส่าห์รีบทำแทบแย่

จัดการ Email ถึงผู้ที่เกี่ยวข้อง จากนั้นก็ขอลาละ สัปดาห์หน้าอาจจะต้องแว่บไประยองอีกนิด ขอให้ช่างที่นั่นเร่งงานอีกงานหนึ่งอยู่ครับ

สรุป เย็นนี้ช่างกลับบ้าน ส่วนเรายังไม่อยากขับรถกลางคืน เลยขอนอนที่นี่อีกคืน พรุ่งนี้เช้ากลับตามกำหนดเดิมครับ ถึงบ้านบ่ายๆ
ตอนนี้ หาหนังสือดีๆสักเล่มมานอนอ่านดีกว่า

อ้างถึง:

อ่านะ
เมื่อคืนนอนที่น้ำหนาว กันดารมั่กๆ ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์เลย
น่าสงสารมะ

อ้างถึง:

เอาครับ สำหรับเครื่องที่บ้าน ไว้คุย Skype กับครอบครัวเวลาไปต่างจังหวัด

อ้างถึง:

เส้นเดียวก็พอแร้ววววววว

มาภูเขียว สั่งงานและประสานงานเสร็จก็ขับรถมาหาที่พักที่น้ำหนาว (ประมาณ 40 กม.จากภูเขียว) ระหว่างทางผ่านบ่อนไก่ ช่างที่มาด้วยขอแวะ เลยนั่งรอหน้าบ่อน ประมาณว่ากางเก้าอี้นั่งริมถนนเลยครับ หน้าบ่อนไก่ ใกล้กับที่ว่าการอำเภอน้ำหนาว อากาศกำลังสบาย กางเจ้า 901a ต่อกับ P526 แล้วทำงานได้เลย

แต่ตอนนี้เริ่มค่ำละ ชักหนาว ตามช่างให้เลิกแล้วกลับที่พักดีกว่า