แล้วประชุม ไม่ต้องใช้เหรอพี่ เผื่อมีงาน มี e-mail อะไร

จริงๆ ไปใช้ business centre โรงแรมก็ได้

อ้างถึง:

bon voyage ด้วยคน

ตื่นมาจิ้มแล้วก็ไปสวนลุมเลยครับ

แว๊กลืมกาแฟ(เวียดนาม)ป้ากุ้งอีกแล้ว

เดินทางโดยสวัสดิภาพครับ.. ป้าอร...

ขอบคุณคุณ kiat มากๆครับ ที่แปะ link ให้ หากมีอะไรน่าสนใจอีก อยากรบกวนขอให้คุณ kiat เอามาแปะอีกนะครับ ผมเข้า board ที่นี่ที่เดียวครับ ข่าวสารบ้านเมืองก็อ่านเอาจาก SMS อย่างเดียว ไม่ได้อ่านหนังสือพิมพ์ ไม่ได้ดูทีวี ถ้าคุณ Kiat แปะข่าว ผมไม่พลาดแน่ เพราะเข้ามาทุกวัน

ขอให้ป้าอรเดินทางโดยสวัสดิภาพครับ

เรื่องข่าวสารที่เอามาแปะ อ่านแล้วต้องคิดเยอะๆ นะครับ ข่าวสารเกี่ยวกับบ้านเมืองเราตอนนี้ไม่มีสื่อไหนเชื่อถือได้ร้อยเปอร์เซนต์ แม้แต่สื่อต่างชาติเองก็เถอะ ใช้่ว่าจะน่าเชื่อถือนัก อ่านแล้วต้องคิดตามเยอะๆ

เพิ่งเข้ามาเหมือนกัน
ตกใจเรื่องพี่สุวิทย์เลยค่ะ
ไม่เป็นไรแล้วนะคะ ปุ๋มเข้าใจความรู้สึกพี่กุ้งค่ะ ไม่เป็นไรน๊าาาาาา หายแล้วๆๆ

ตอนกลับมาอยุ่กทม.ใหม่ๆ อยู่ดีๆ ป๊าก็ล้มไปเลยตอนตีสอง ดีนะน้องชายเห็นทัน (ป๊าเป็นหอบหืดเหมือนกันค่ะ) แล้วตอนนั้น เค้าไอ มีเสมหะ ไอมากๆ ก็หายใจไม่ออก หน้าเขียวล้มไปเลย รอ้งไห้มากๆ หนักมากๆ ดีที่น้องสาวอยู่ ป๊าตัวใหญ่มาก หามกันขึ้นรถ ปุ๋มเรียกป๊าตลอด นึกว่าเค้าไม่หายใจแล้ว คือแม่ตัดใจแล้ว แม่ได้แต่บอกว่า ไม่ทันแล้วลูก ไม่ทันแล้ว แต่พวกเราสามคนไม่ยอม ไม่ยอมให้ป๊าจากไปแบบนี้ เราพาป๊าไปหาหมอจนได้ ปุ๋มรับหน้าที่ เรียกป๊าตลอดเวลาให้เค้าตื่น ปุ๋มเห็นเค้าหายใจ ก็เลยบอกว่าแม่ว่า เค้าหายใจแล้ว ....

แล้วเราก็ไปห้องฉุกเฉิน ห่วงที่สุดคือสมองขาดอากาศไปนานหรือเปล่า จะเป็นอะไรไม๊ หมอสอดท่อเต็มไปหมด รอสักเกือบชม. ป๊าก็แบบลืมตา พวกเราก็เบาใจ จับมือป๊า ดูแววตา ไม่น่าจะเป็นไรแล้ว เรือ่งสมอง แล้วป๊าก็อยู่ไอซียู สามวัน เค้าบอกทรมาณมาก ที่ต้องสอดท่อช่วยหายใจ

คือวันนั้นโชคดีหลายอย่าง ที่น้องชายนอนดึก มาเห็นเข้า นอ้งสาวกลับมาจากสมุย ช่วยขับรถพาไปหามอ คือเราอยู่กันครบสามพี่น้อง ช่วยกัน วันนั้นมันทำให้เรารู้คุณค่าของชีวิต ของคนที่เรารักว่ามันสำคัญแค่ไหน

เล่าให้ฟังน่ะค่ะ พ่อพี่อรก็ไม่สบาย
อยากให้ทุกคนปลอดภัย หายจากโรคภัยทั้งปวงนะคะ
รักษาสุขภาพด้วยค่ะ

อ่านแล้วเสียวแทนปุ๋มเลย ถือว่าโชคดีมากๆ ที่พี่น้องอยู่พร้อมๆ กัน

ลิงค์ข่าวภาษาอีงกฤษเมื่อวาน มีคนแปลเ็ป็นไทยด้วยแฮะ แต่หาอ่านเองละกัน อยู่ในบล็อกสปอต เกี่ยวกับรายงานไทย

ถึงจะไม่มีโอกาสได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัว แต่ก็มีความหวังดีและห่วงใยให้อย่างจริงใจด้วยเช่นกับครับ......

ขอเป็นแรงใจให้พี่กุ้งด้วยเช่นกันครับ..

และเอาใจช่วยพี่สุวิทย์ให้หายไวๆ แข็งแรง แข็งแรงครับ...

ผมเข้าใจ ป้าอร, NuJew, m22, พี่กุ้ง ครับ...

เพราะพ่อผมปีนี้ 82 แม่ผมปีนี้ 83
ลูกๆทุกคน ก็ทะนุถนอมทั้งสองคนตายายกันสุดชีิวิตแหละครับ
คนแก่ก็กระย่องกระแย่ง
เจ็บออดๆ แอดๆ

เราลูกๆ ก็ใจคอไม่ดี

แต่คนแก่ก็ดื้อ... ทำตัวเสี่ยงๆอยู่เรื่อย...

บางทีก็เอ็ดไปบ้าง แกก็หงอย... พอเอ็ดเสร็จ เราก็จ๋อย....

ผมตามอ่านบล็อกสปอตแล้วครับ..

อ่านแล้วเหนื่อยเลย...

ต้องวางใจตัวเองลง
หันไปหยิบหนังสือธรรมะมาอ่าน...
แล้วบอกตัวเองว่า...

มันเป็นเช่นนั้นเอง.....

แล้วก็ไปหยิบกาลามสูตรมาอ่าน

แล้วบอกตัวเองว่า

มันเป็นเช่นนั้นเอง...!

แล้วเตือนตัวเองว่า... อะกาลิโก....!

มันอยู่ที่ใจ..สู้สู้คับพี่น้อง

ปล..ภาษาอังกฤษเก็บลงไหหมดแล้วเลยไม่ได้ไปอ่านคับ..แฮะๆ

อ้างถึง:

ตถาตา !

ส่งน้องไปสบายแล้วค่ะ
ตอนนี้สงสารพ่อแม่มากกว่า โดยเฉพาะพ่อ เริ่มบ่นหมดกำลังใจแล้ว แก่แล้วยังต้องมาเจอแบบนี้อีก ความสุขของคนเป็นพ่อแม่คนก็คือการได้เห็นลูกประสบความสำเร็จ ที่เหนื่อยมาทั้งชีวิตทำมาทั้งหมดก็เพื่อลูกๆ ตอนนี้ต้องงัดธรรมะมาอธิบายมาปลอบท่าน (ไม่ได้รู้อะไรมากแต่ก็พอจะเข้าใจสัจธรรมอยู่บ้าง)
ก็ดูสิเมื่อวานเราไปทานข้าวหลังจากเผาน้องเสร็จโต๊ะข้างๆกำลังฉลองวันเกิด เข้าใจเลย ในโลกนี้มีคนเกิดมาทุกวัน มีคนเสียทุกๆวัน ไม่มีใครหนีพ้นเลย ความเสียใจความเจ็บปวดความคิดถึง มันแน่นอนมนุษย์หนีไม่พ้นหรอก มีอะไรอีกมากมายที่เราไม่สามารถอธิบายได้

http://www.trendypda.com/modules/newb ... 63&start=0#forumpost68962

เสาร์นี้แล้ว ไปดีกว่่า ไม่ได้ฟัง harp นานแล้ว

ขอบคูณทุกกำลังใจ วันนี้คงเข้าที่ทำงานสายหน่อย พาพี่สุวิทย์ไปหาหมอก่อน ไม่กล้าทิ้งไว้คนเดียว เดี๋ยวเป็นไรไปไม่มีคนเห็น เฮ้อ ร้องไห้อีกแล้ว เค้าจะรู้ไม๊เนี่ย ว่าเป็นห่วงเค้า

น้องอร พี่กุ้งมัวแต่ยุ่งๆ นึกขึ้นมาอีกที่ กดโทรศัพท์จะบอกว่าให้เดินทางปลอดภัย ปรากฏว่าปลายทางปิดมือถือไปแล้ว สนุกกับการทำงานนะคะ พี่กุ้งจะรอดูภาพสวยๆ

zzzz