ตอนมาอยู่ที่หนองบัวใหม่ๆ เจอภาษาอีสาน ฮาๆหลายตั้ง
มาอาทิตย์แรกไปค่ายกับเด็กๆ พอขากลับทุกคนขึ้นรถ ดช.เต๋าเดินทำหน้ามุ่ยไปๆมาๆ ไม่ขึ้นรถ
ผม: เอ้า เต๋า มาเร็ว จะไปกันแล้ว
เต๋า: เดี๋ยวก่อนครับอาจารย์ อย่าฟ่าวเตื้อะ เกิบผมเสีย
ผม: (ชะงักไปอึดใจ.... เอ่อ.... ฟ่าวนี่แปลว่ารีบ ...อย่าฟ่าวแปลว่าอย่าเพิ่งรีบ ... เกิบนี่รู้ว่ารองเท้า สงสัยรองเท้ามันขาด)
ผม: ไม่เป็นไร เกิบเสียก็ขึ้นมา เดี๋ยวอาจารย์ซ่อมให้บนรถก็ได้ (เดาว่าเป็นเกิบแตะ)
เต๋า: บ่ได้ อาจารย์ เกิบผมเสีย
ผม: เอ้า ก็บอกว่ามาขึ้นรถ จะซ่อมให้ (เริ่มเสียงเข้ม)
เต๋า: (ทำหน้าจะร้องไห้) อาจารย์ซ่อมบ่ได้ดอกคับ ผมยังเซาะเกิบบ่ปะเลย เกิบผมเสีย!!! (รองเท้าผมหาย!!!)
ผม: !!!!! เออ (เพิ่งเข้าใจ) งั้นเอ้าพวกเรา ลงรถไปช่วยนายเต๋าหาเกิบก่อน เกิบเขาเสีย!!! (เด็กหัวเราะกันใหญ่ อาจารย์นี่ไม่รู้อะไรเล้ย...คนเกิบเสีย จะซ่อมให้ได้ยังไง..)