ไปเที่ยวกำแพงเมืองจีนกันดีกว่า

ต้องรีบเขียนไว้ ก่อนที่จะลืมวิธีการเสียหมด ไว้ใช้ในทริปต่อไป ...

นึกดูแต่ทีแรก ก้อสยองเหมือนกัน นี่เรากำลังจะทำอะไรลงไป ทำไมหาเรื่องลำบากใส่ตัวได้เช่นนี้ บอกกับตัวเอง ว่าแล้วก้อเริ่มลงมือค้นคว้าหาข้อมูล ตั้งแต่เว็บไทย (http://www.trekkingthai.com) ยันไปถึงเว็บนอก สรุปว่า ไปได้ดี ที่เว็บนอก(http://www.virtualtourist.com) ก้อเราพยายามจะหาสายรถเมล์ที่มันวิ่งไปถึง ป้าต้าหลิง (Badaling) ได้ข่าวว่า ที่นั่นก้อเป็นด่านขึ้นกำแพงเมืองจีนยอดนิยมด่านนึง อ่านไป อ่านมา ก้อได้ความ(แบบยังไม่ค่อยละเอียดเท่าไหร่) ว่ามีรถเมล์อยู่สายนึงคือสาย 919 เดินทางไปถึงที่นั่น แต่ต้องไปต่อรถที่สถานีเดเชงเหมิน (Deshengmen) ซึ่งมารู้ทีหลังว่าไม่ใช่สถานีนะจ๊ะ แต่เป็นเหมือนอู่รถเมล์บ้านเราน่ะแหละ แล้วไอ้เดเชงเหมิน ก้อเป็นแค่ชื่อถนน

แล้วไอ้การที่จะไปที่นั่น ไปไงล่ะวะ เอาละซี คงไม่เป็นไรมั้งเพราะเค้าก็มีบอกไว้ว่า ก้อไปต่อรถที่จีชุยตัน (Jishuitan) ซึ่งเป็นสถานีรถไฟใต้ดิน ออกมาจากสถานีแล้วก้อให้ไปหารถเมล์ สาย 919 ต่อ--ใกล้ๆกับเดเชงเหมิน ด้วยความที่ไม่ตระเตรียม ได้ข้อมูลแบบลวกๆปุ๊บ ก้อเอาเลย วันรุ่งขึ้น มั่นใจเต็มที่ กางแผนที่ไปบอกเจ๊ ที่ช่องขายตั๋วว่า เราจะไปลงสถานีนี้ เธอก้อบอกว่า 3 หยวนค่ะคุณขา ทู้กถูก จากนั้นก้อนั่งซับเวย์ไป ตามสถานีที่ได้ค้นคว้ามา

ถึงสถานีที่ว่า ก้อรีบออกจากสถานี กรำ... แระ จะออกประตูไหนล่ะฟระ เสี่ยงเอา B ก่อนก้อได้ เห็นว่ามี Xinhua Department Store ตรงทางออก น่าจะเป็นจุดต่อรถ เพราะว่าเป็นห้างสรรพสินค้า ว่าแล้วก้อรีบออกไปจากสถานี เจอไอ้ห้างที่ว่าจริงๆ แต่ขอโทษ ด้านหน้าห้างเหม็นฉี่โคตรๆ คนจีนนี่ มันปล่อยเรี่ยราดเหมือนกันแฮะ เท่าที่จำได้ อะไรที่มีฉากบัง อาทิ ป้ายรถเมล์ หลังป้อมยาม ลองเดินไปผ่านหน่อยสิ ล้มทั้งยืนก้ออาจเป็นได้ เหม็นสุดชีวิต นี่ยังไม่รวมกลิ่นเหม็นอับๆ ที่เกิดจากการที่พวกนี้ไม่ค่อยได้อาบน้ำ และมาอุดอู้อยู่ด้วยกันบนรถเมล์ บนซับเวย์นะ คราวหน้าคงต้องพกเอาวาเป๊กซ์ไปซะโหลนึง เดินไปได้หน่อยก้อต้องหลบ หลบอะไรรู้มั๊ย ...? นี่เลย ขากถุย เต็มพื้น คนจีนนี่ นิสัยก้อเสียดีเหมือนกัน ไม่ว่าเธอจะสวยหยาดฟ้ามาดิน หล่อเหลาเอาการเพียงใด ขอเธอขากถุยไว้ก่อน เพื่อเชิดชูศักดิ์และศรีของคนจีนแผ่นดินใหญ่ไว้สืบไป พูดมากไปชักจะออกนอกเรื่อง เดี๋ยวเก็บเรื่องพฤติกรรมคนจีนไว้เขียนเรื่องต่อไปดีกว่าละมั้งเนี่ยะ อิอิ

ในที่สุดก้อไม่สามารถต่อรถได้ เดินวนไปวนมาหลายรอบก็หาจุดต่อรถไม่เจอ จนแอบเห็นว่ามีคนชำเลืองมองเลยไม่เอาดีกว่าลองไปออกอีกประตูนึงอาจได้เรื่องกว่านี้ ว่าแล้วก้อตัดสินใจเดินกลับไปออกที่ประตู A คราวนี้ละได้เรื่องแล้ว ออกมาเห็นรถเต็มไปหมดแต่ไม่ยักกะเห็นสายที่เราต้องการ เลยต้องเอาหนังสือคู่มือที่จิ๊กมาจากโรงแรม มีแผนที่ปกหลัง (ทีแรกว่าจะฉีกออกมาแต่ดันมีคำเตือนห้ามฉีก เลยเอาออกมาทั้งเล่มเลย อิอิ) ชี้ให้อาเจ๊ประจำรถเมล์แถวนั้นดู อาเจ๊แกก้อไม่ค่อยให้ความร่วมมือ แถมมองแบบเหยียดๆ ว่ามรึงจะไปจริงหรอ มรึงจะเอางั้นหรอ? ว่าแล้วเจ๊แกก้อชี้ทำท่าบุ้ยใบ้ ให้เดินไปไกลๆ เกะกะ กรูจะทำงาน อะไรแบบนี้แหละ เฮ้อ เหนื่อย เมื่อย ก้มหน้าก้มตาเดินไปเรื่อยๆ ก้อผ่านรถเมล์มาก้อหลายอู่แล้ว ในที่สุดก้อมาเจอต้นสาย 919 จนได้แต่ไม่ยักกะมีป้าย ป้าต้าหลิงเลยแฮะ ทำไงดี ถามใคร ใครก้อส่ายหน้า คนจีนเองบางทีก้อยังไม่รู้ด้วยซ้ำ เพราะรถสาย 919 มันมีวิ่งประมาณ 6 เส้นทาง (เพิ่งมารู้ทีหลัง จาก http://www.bjbus.com น่ะแหละ)

อ้อ ใครๆอาจจะคิดว่าผมน่ะอ่านภาษาจีนออกด้วยเร้อ จริงๆแล้วไม่หรอก ยังไม่เก่งขนาดน้านนนน ใช้วิธีดูตัวอักษรจากในแผนที่ แล้วเทียบเอากับป้ายข้างรถเมล์ต่างหากล่ะ นี่คือทริกแบบเล็กๆน้อยๆ ที่ใครจะจำไปใช้ก้อไม่ว่า

ตลอดเวลา ก้อนึกถึงคำพูดในเว็บเมืองนอกที่ว่า จุดปล่อยรถ อยู่หลังป้อมอะไรซักป้อมนึง เอ๊ะ แล้วมันจะใช่ป้อมที่อยู่ข้างหน้าเรารึปล่าวหว่า เค้าบอกว่าเป็นหอนาฬิกา แต่ที่เราเห็นอยู่ตอนนี้ มันเหมือนป้อมกำแพงเมืองจีนขนาดย่อมๆ แต่มีป้ายเขียนว่า Art Gallery อะไรซักอย่างนึง มีรถจอดอยู่ซัก 3 คัน คิดในใจว่าถ้าคราวนี้ไม่ใช่อีกล่ะก้อ กรูจะกลับโรงแรมแล้ว ไปนอนดีกว่าเหนื่อย ทรมานตัวเอง แล้วก้อเหมือนโดนแกล้ง ยายเจ๊กระเป๋ารถคันแรกนะ พอเราเอาแผนที่ให้แกดู แกก้อชี้ไปที่รถ 919 ที่จอดอยู่คันสุดท้าย ทำท่าประมาณว่า คั้นนั้นแหละ ที่มรึงตามหา

โอ พระเจ้า จ๊อด มันยอดมากนะลอร่า ในที่สุดก้อเจอจนได้ ก้อเดินดุ่มๆขึ้นรถไป ขึ้นไปยืน เพราะที่นั่งเต็มแล้ว เซ็งสุดเลย รู้ชะตากรรมแล้วด้วยว่าต้องยืน 45-60 นาทีแน่นอน รถเมล์เมืองจีนนี่ก้อดีนะ มาขายน้ำบนรถก้อได้ด้วย ซื้อมากิน ขวดละ 2 หยวน บวกกับค่ารถอีก 12 หยวน ต่อเที่ยว (ถูกมากๆ รวมทางด่วนแล้วด้วย) แต่ขอโทษนะ ไม่รู้กี่นาทีจะออกซักคันนึง รู้แต่ว่าขึ้นไปยืนรออีกประมาณ ครึ่งชั่วโมงน่าจะได้ กว่ารถจะได้ออกก้อนานพอดู แปลกใจนะ ว่าทำไม๊ ทำไม เค้าถึงดูเราออกนะว่าเราเป็นทัวริสต์ พยายามทำปกติแล้วนะ หรือของที่ใช้มันดูหรูฟระ ก้อไม่นะ เป้ก้อธรรมดา นาฬิกา ก้อต้องใส่กันทุกคนอยู่แล้ว หรือว่าจะเป็นเพราะรองเท้าแตะหุ้มส้น ที่นักเที่ยวเค้านิยมใส่กันหว่า เออ งงดีแท้

พอล้อหมุน เจ๊กระเป๋าก้อเก็บตังค์ เราจ่ายไป 12 หยวน โอเค ถูกต้อง แสดงว่าค่อนข้างแน่นอน สักพักรถก้อวิ่งเข้าทางด่วนทางไป Badaling Great Wall Express Way เป็นอันถูกต้องแน่นอน เดี่ยวกลับมาเล่าต่อ ภาคต่อไปว่าไปถึงแล้วเป็นไงมั่ง มีเรื่องมันๆอีกหลายเรื่อง

จบภาค 1

หน้าพี่ ออกจะ อินเตอร์