ผมอ่านแล้วซึ้งดีครับ เลยเอามาให้อ่านกันนะครับ
ผู้หญิงส่วนใหญ่มักจะตั้งคำถามกับคนรักว่า ทำไมเธอถึงรักฉัน หรือ
เธอรักฉันที่ตรงไหน
ผู้หญิงคนนี้ก็เหมือนกัน เธอเพียรถามคนรักของเธอว่า
"ทำไมเธอถึงรักฉัน"
คนรักของเธอบอกว่า "ตอบไม่ได้ "
เธอจึงถามว่า ทำไมตอบไม่ได้
คนรักของเพื่อนของเธอยังตอบได้เลยว่ารักเพื่อนของเธอเพราะเหตุผลอะไร
ที่ตอบไม่ได้เพราะไม่รักเธอจริงใช่ไหม
คนรักของเธอจึงตอบไปว่า เขาหาเหตุผลไม่ได้
เธอเสียใจและต่อว่าเขาไปว่าไม่ได้รักเธอจริง
ชายคนรักจึงตอบไปว่า ที่เขารักเธอ เพราะเธอมีหน้าตาที่สวยงาม
ที่เขารักเธอ เพราะเธอมีเสียงที่ไพเราะ ที่เขารักเธอ
เพราะเธอมีน้ำใจโอบอ้อมอารีต่อคนรอบข้าง
และเขารักเธอ ที่ทุกๆ movement ของเธอ
ฝ่ายหญิงก็สบายใจที่ทราบเหตุผลและยุติการคุยเรื่องนี้ไป

ต่อมา ฝ่ายหญิงเกิดอุบัติเหตุขึ้น
บนโต๊ะหัวเตียงของเธอมีจดหมายฉบับหนึ่งวางไว้ เธอเปิดอ่านดู
ในจดหมายมีใจความว่า
"สุดที่รักของผม คุณเคยถามผมว่าผมรักคุณเพราะอะไร ผมตอบคุณว่า ที่ผมรักคุณเพราะคุณมีหน้าตาที่สวยงาม แต่ตอนนี้ไม่เป็นเช่นนั้นแล้ว ผมคงรักคุณต่อไปไม่ได้
ที่ผมรักคุณ เพราะคุณมีเสียงที่ไพเราะ แต่ตอนนี้คุณไม่สามารถจะเอ่ยเอื้อนเสียงที่ไพเราะเช่นเดิมได้ ผมคงรักคุณต่อไปไม่ได้
ที่ผมรักคุณ เพราะคุณมีน้ำใจโอบอ้อมอารีต่อคนรอบข้าง แต่ตอนนี้คุณไม่สามารถจะแสดงน้ำใจต่อใครได้อีก ผมคงรักคุณต่อไปไม่ได้
และที่ผมรักคุณ เพราะทุกๆ movement ของคุณ ก็คงไม่เป็นเช่นนั้นแล้ว เพราะคุณไม่สามารถเคลื่อนไหวไปไหนได้ และผมคงไม่รักคุณ
นี่คือสิ่งที่ผมอยากให้คุณรับรู้มาตลอด

สิ่งที่คุณเพียรถามเกี่ยวกับเหตุผลในความรักของผม
ถ้าเหตุผลทั้งหมดนั้น หมายถึงความรัก
ตอนนี้ผมจึงไม่รักคุณแล้ว........แต่ความรักไม่ต้องการเหตุผล
เหตุผลทั้งหมดไม่ใช่ความรัก
ผมรักคุณที่ทั้งหมดของความเป็นคุณ
รักที่หัวใจและความคิดของคุณ
อย่าเพียรพยายามถามเหตุผลของความรักของผมอีกเลย
เพราะผมรักคุณด้วยทั้งหมดของหัวใจของผม"

คนที่เขียนอะไรแบบนี้เขาคิดได้ไงนะ อ่านแล้วเคลิ้มไปเลย ขนาดเป็นผู้ชายแท้ๆ หากเป็นผู้หญิงคงกรี๊ดสลบ

ขอบคุณมากครับ