ลิฟเลื่อนเรื่อยมาถึงชั้น P2...ลิฟเปิด(ติ้ง)ประตูอ้า...เรากำลังจะก้าวออกระหว่างประตูกับพื้นด้านนอก....ทันใดนั้น เด็กโตก็เอื้อมมือมาล้วงกระเป๋ากางเกงด้านขวาของเราเราจึงจับมือเค้าสะบัดออกอย่างแรง...และการต่อสู้ก็เริ่มขึ้น...ตัวเล็กๆทั้งหมดก็เข้ามาลุ่มทิ้งเราใหญ่เหมือนกับเราเป็นอาหารมื้อใหญ่....เราป้องกันตัวสุดเดช...สักพักตัวเล็กก็ออกไปกดลิฟให้ประตูอ้าอยู่

เราสู้กับตัวใหญ่ 2 คน ทั้งแตะทั้งถีบ ทั้งต่อย จีกหัวตัวใหญ่ตลอดและพยายามที่จะปีบไข่ตลอดเวลา(เพราะเรารู้นี่คือจุดอ่อน)แต่เราพยามเท่าไรก็ไม่โดนแบบจังจังเพราะว่ามานใส่กางเกงยืนส์เป้าต่ำ...มานกดหัวเราไปตีเข่า เราจิกหัวชกท้องมาน มานปีบคอเรา เราปีบไข่มานและถีบมาน....เราว่าสู่กันอยู่ไม่ต่ำกว่า 5 นาที(เพราะมานพยามยามจะเอาทรัพย์สินเราให้ได้)...
เด็กโตคงรู้ว่าเราสู้ไม่ถอยแน่ๆ และแรงเราเยอะมาก...มานเลยตะโกนบอกเด็กเล็กที่รออยู่หน้าลิฟให้ปิดประตู..สักพักมานก็รีบวิ่งออกไป

ลิฟก็ปิด เลื่อนขึ้นมาบนชั้น G กลุ่มครอบครัวเดิมยืนอยู่หน้าตาตกใจ คงเพราะเห็นของกระจัดกระจายเต็มลิฟ..เราเลยบอกเค้าว่ากลุ่มเด็กเมื่อกี้ทำร้ายเราเพื่อชิงทรัพย์....ขณะที่ลิฟกำลังจะปิดเราบอกเค้าว่าช่วยเข้ามาอยู่ในลิฟก่อน..เค้าบอกปากเราแตกมีเลือดออกและกดลิฟขึ้นไปชั้น 2...ออกไปบอกรปภ..ว่าเราถูกทำร้าย

เราไปห้องปฐมพยาบาลของห้างที่ชั้น 6 เพื่อทำแผลเบื้องต้น...จากนั้น ฝ่ายบุคคลสาว 2 คน ก็เข้ามาดูแลและสอบถามเรา...ไม่นานหัวหน้าสาขาเป็นญี่ปุ่นก็เข้ามาคุยด้วยอีกคน ทางฝ่ายจัดการความปลอดภัยของตึก ในที่นี้คือเซ็นทรัลเวิลล์...(ทุกคนที่กล่าวถึงอัธยาสัยดีมาก)และเร่งประสานงานติดต่อกับทางตำรวจ...ติดต่อกับสายด้านนอก เป็นพรรคพวกที่ค้าขายอยู่ด้านหน้าแต่เป็นคนพื้นที่แถวด้านหลังวัดปทุมวนาราม...พอเราบอกรูปพรรณสันธาน ก็ร้องอ๋อกันทุกคน....คาดว่าไม่นานนี้คงจะได้ทั้งตัวเล็กตัวใหญ่

หลังจากนั้นเราก็ไปแจ้งความสน.ปทุมวัน ผู้ดูแลสน.คือรตท.คนอง ประทุมวัน
(เราเลย 5555แซวท่านว่า มีนามสกุลแบบนี้ด้วยจริงๆหรอ...ลูกน้องท่านเลยบอกว่าโรงพักเป็นของท่าน...เราเลยต่ออย่างนี้คงย้ายไปไหนไม่ได้)

ท่านเล่าให้ฟังว่ามีชาวต่างประเทศมาแจ้งความเรื่องลักทรัพย์ไม่ว่างเว้น
(มีอีกหลายอย่างแต่ที่เหลือของเซ็นเซอร์นะคะ)

สิ่งที่อยากจะบอกคือ....ทุกที่มีมุมมืดไม่ว่าสถานที่นั้นจะดีแค่ไหน...
ไม่มีที่ไหนปลอดภัย 100% ต้องดูแลตัวเองก่อนเป็นขั้นพื้นฐานคะ

ออกกำลังกายกันนะคะ...ช่วยได้จริงๆ...ถ้าเราไม่ออกกำลังกาย ป่านนี้เราคงน่วมไปแล้วคะ
เราวิ่งเกือบทุกวัน(เมื่อก่อนทุกวัน)ครั้งละ 1-1.30 ชม....เล่นกีฬาอย่างอืนต่ออีก

เราจะรู้สึกพอต่อการออกกำลังกายคือ 3 ชม./ครั้ง

เด็กอายุนิดเดียวเป็นมิจฉาชีพแล้ว....ความอยากเป็นเด็กหายไปไหนหมด....
เลือกเกิดไม่ได้....แต่จงภาคภูมิใจที่เกิดมาเป็นคนดี

ข้อเสียคือ...ถ้าหากวันนี้เด็กโตมีอาวุธ..เราคงเดี้ยงไปแล้วเช่นกัน