บ่อยครั้งที่เราอ่านหนังสือด้วยความเคยชิน จนทำให้ตัวหนังสือมีอิทธิพลเหนือความคิดของเรา จนมันบันทึกเข้าไปในโปรแกรมการใช้ชีวิตของเรา และกลายมาเป็นการกระทำของเราต่อๆ ไป กว่าที่เราจะรู้ตัว หรือจนตายไปก็ยังไม่รู้เลยว่าตัวหนังสือนั้น ได้กลายมาเป็นเงาบงการให้ชีวิตเป็นไปอย่างนั้น

ตัวหนังสือเองนั้นผ่านการปรุงจากพยัญชนะ สระ และวรรณยุกต์ โดยมนุษย์ผู้ฉลาดปราดเปรื่อง สามารถถอดรหัสความรู้สึกเป็นท่าทาง จากท่าทางเป็นคำพูด จากคำพูดเป็นตัวอักษรเพื่อสื่อสารถึงกันและกันได้อย่างไม่มีบิดพลิ้ว หรือถ้าต้องการให้บิดพลิ้ว ตัวอักษรก็สามารถทำหน้าที่ตามมนุษย์สั่งอย่างที่ต้องการ

ดังนั้น สิ่งที่คิด รู้สึก ในวันนี้ ของใครหลายๆ คน อาจมีอิทธิพลจากตัวหนังสือ ซึ่งก็คือมีมนุษย์ผู้อยู่เบื้องหลังคอยชี้นำอีกที


วันนี้เครื่องมือสื่อสารที่ใกล้ชิดมนุษย์รองลงมาจากการสัมผัส และคำพูด คือตัวอักษรนี้ บางครั้งได้ทำให้เราห่างไกลกันจนสุดเอื้อม แม้ว่าเราจะอยู่ใกล้ชิดกันเพียงลมหายใจเข้า-ออก เราก็อาจจะไม่เข้าใจกันได้เพียงแค่เราคิดไม่เหมือนกันจากตัวหนังสือที่เราอ่านจากหน้าเดียวกันก็ตาม เพราะความคิดเบื้องหลังที่ชี้นำอยู่นี่เองที่เก่งกว่า ทำให้เราคิดว่าเราเก่งเป็นคนต่อไป ทั้งๆ ที่เราเป็นผู้เสพตัวหนังสือเท่านั้น และเรากำลังตกหลุมพรางความคิดของคนอื่นที่หลอกล่อเราอยู่

จากตัวอักษรที่เคยทำหน้าที่เป็นสื่อกลาง อาจเป็นสิ่งที่ทำให้มนุษย์หวาดระแวงกันและกัน ไม่ไว้วางใจต่อกันก็เป็นได้


หากตัวพยัญชนะ สระและวรรณยุกต์มีชีวิต มันคงอยากจะปรุงตัวอักษรให้เป็นภาษาอย่างที่ใจมันอยากจะบอกบ้างว่า สิ่งที่คุณกำลังเขียนลงไปนั้น มันมาจากความรู้สึกส่วนหนึ่ง ความคิดส่วนหนึ่ง และจิตใจอีกส่วนหนึ่งปรุงกันเข้า เพื่อบอกกล่าวอะไรบางอย่างให้ผู้อื่นได้รับรู้ แต่อาจจะเป็นจริง หรือไม่เป็นจริงก็ได้

เพียงแต่มันทำหน้าที่ประสมกันออกมาเป็นคำ เป็นประโยค เป็นเรื่องเป็นราวตามที่คุณสั่งเท่านั้นเอง

เมื่อพยัญชนะ สระ และวรรณยุกต์ ได้ละลายตัวตนออกไปเพื่อคุณ แล้วคุณทำอะไรเพื่อขอบคุณ