สวัสดีค่ะ

วันนี้ เราจะมาเริ่มเข้าซีรีส์ใหม่กันนะคะ เราจะมาเรียนคำสรรพนามกันดีกว่า
เริ่มจากสรรพนามตัวแรก คือ...

หวะ-ต๊ะ-ฉิ

wa-ta-shi

อะ คำนี้แทบไม่ต้องแปล เพราะน่าจะมีคนรู้เยอะ เอ๊ะ..หรือไม่รู้? ก็แปลว่า "ฉัน"? นี่เองค่ะ
เออ ช่วยออกเสียงตามที่สะกดนะคะ จะเพอร์เฟ็คมากค่ะ เพราะปกติจะเจอเค้าเขียนว่า วาตาชิ?

กันซะเป็นส่วนมาก มันก็เลยฟังแล้วแปร่งๆนะ

หวะต๊ะฉิ เนี่ย เป็นคำเรียกตัวเองแบบมาตรฐานที่สุดเลย ใช้ได้ทั้งผู้ชายผู้หญิง ใช้ได้ครอบจักรวาล
แต่บางคนที่มีโอกาสเจอคนญี่ปุ่น อาจจะเคยเจอเวอร์ชั่นอื่น ซึ่งป้าเอมจะมาแนะนะโดยสังเขปดังนี้ค่ะ...

หวะ-ตะ-คุ-ฉิ (watakushi)



คำนี้เป็นการเรียกตัวเองแบบทางการม๊ากมาก ไม่ค่อยได้ใช้กันหรอก นอกจากในเวลาพูดปราศรัยหรือในธุรกิจ

แปลให้ก็ได้ ดิฉัน กระผม? เห็นมะ...ปกติเราก็ไม่เรียกตัวเองแบบนี้ใช่มะ รู้ไว้ใช่ว่าก็แล้วกัน

อะ-ต๊ะ-ฉิ (atashi)



คำนี้ก็จะเป็นกันเองมากกว่า หวะต๊ะฉิ นิดนึงนะ สำคัญตรงที่ใช้กับผู้หญิงเท่านั้น? คือจะเรียกตัวเองกับคนที่คุ้นเคย

ถ้าเป็นเด็กๆเอ๊าะๆพูด ป้าเอมขอแปลให้อินเทรนด์ว่า เค้า?
แต่บางทีป้าเอมก็ใช้นะ มันออกเสียงง่ายดี

มาออกเสียงกันดูนะคะ นึง ส่อง ซ่ำ

หวะ-ต๊ะ-ฉิ

เก่งมากค่ะ

จำง่ายๆว่า ศัพท์ที่เรียกตัวเอง มีสามระดับเรียงจากทางการน้อยไปมาก คืออะ-ต๊ะ-ฉิ ? หวะ-ต๊ะ-ฉิ ? หวะ-ตะ-คุ-ฉิ

จริงๆยังมีการเรียกอีกหลายเวอร์ชั่น แต่ขอเสนอที่ใช้มากๆแค่นี้ก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวจะสับสนกันเกินไปนะ
ท้ายนี้ แถมวิธีการพูดแนะนำตัวเองสั้นให้นะ...

หวะต๊ะฉิ วะ?........................?เดส??????? ?........................????** ??จริงๆตามตารางฮิรางานะ ต้องอ่านว่า ฮะ แต่ในกรณีนี้ เป็นคำช่วยที่ยกเว้น ต้องอ่านว่า วะ เท่านั้นนะคะ

ตรงช่องว่าง ให้เติมชื่อตัวเองลงไป เป็นอันเรียบร้อย ง่ายมะ เอาไปใช้ได้เลยนะ เย้ๆๆๆๆ