อ้างถึง:

ขอให้แฝลหายไวๆๆนะครับ

ได้ FW mail มาครับ อ่านแล้วรู้สึกว่าดีเลยนำมาให้อ่านกันดูครับ

ถึง เพื่อนรักของเรา

ความทรงจำที่ดีบางอย่างอาจจะเก็บไว้ภายในแต่บางครั้งแม้ว่ามันจะดีเลิศเลอซักแค่ไหน มันก้อยังคงเป็นความทรงจำภายใต้จิตสำนึก ได้แต่เพียงคิดแต่ความทรงจำบางอย่างแม้ว่าต้องการจะลืม ให้มันลบเลือนออกจากจิตใจแม้จะใช้ยางลบที่ดีเลิศเลอประการใดก็แล้วแต่มันก้อยังคงติดตัวเราไปตลอดกาล

ความทรงจำที่ผ่านมุาแม้เราจะแก้ไขและเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้
ไม่มีใครอยากให้เรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น ควรจะตั้งอยู่ในจิตสำนึกและความตั้งใจที่ดี คือคิดด้วยแนวทางที่ดีตามหลักของกุศล แต่สำหรับเราความคิดอย่างหนึ่งก็คือชีวิตของคนเรามันสั้นนัก ดังนั้นคนๆหนึ่งเกิดมาชีวิตหนึ่งไม่ควรจะต้องติดค้างใครทั้งทางด้านความรู้สึก จิตใจ อารมณ์ การกระทำ แม้กระทั่งความรัก เพราะอะไรนั่นหรอ ก็เพราะว่า


*ประการแรกจิตใจเป็นสิ่งประเสริฐและควรรักษาไว้ให้มากที่สุด
แม้จนในที่สุดแล้ว เราจะไม่เหลือใคร แต่จิตใจก็ยังคงอยู่ในกายแม้ตราบจนวินาทีสุดท้ายที่เราหายใจ

*ประการที่สอง ดวงจิตของเรากับคนๆนั้นมันจะมีเยื่อใยและติดแน่นสนิทยิ่งกว่ากาวตราช้าง และวันใดวันหนึ่งมันจะคอยรอเวลาที่จะต้องมีการชดใช้ ถึงวันนั้นไม่ใครก็ใครอาจจะต้องเจ็บปวดมากกว่าเดิมเป็นพันๆเท่า
ถึงเวลานั้น ควรจะทำใจ ยอมรับสิ่งเกิดขึ้น และยอมรับชะตากรรมของตน
แล้วเริ่มนับ 1 ใหม่ ตั้งต้นกับสิ่งที่ดีๆในชีวิต อะไรๆมันจะได้ดีขึ้น

ทางที่ดี ควร

1.อยู่กับตัวเอง อยู่กับความคิดอิสระไร้กรอบ กฎเกณฑ์ ใช้ชีวิตเหมือนกับเราคือ คนธรรมดาๆๆ บนโลกนี้ มีมนุษยธรรมกับเพื่อนมนุษย์เท่าที่เราจะทำได้เห็นใจคนที่ควรเห็นใจ มีกำลังใจในการที่จะใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบันและตัวเองเพื่อที่จะสร้างสรรค์สิ่งดีๆ ที่สวยงามให้โลกนี้น่าอยู่มากขึ้น

2. บางครั้งคนเราก้อต้อง ลด ละ เลิก และตัดบางสิ่งออกจากชีวิตเราไป
ถ้ายิ่งคิด ยิ่งหาทางออกไม่ได้ อย่าคิดดีกว่า ปล่อยมันไปอย่างที่มันควรจะเป็นสุดท้ายอยากจะบอกว่า ความทรงจำก็เหมือนสายน้ำที่ไม่เคยไหลกลับ
และไม่มีวันไหนทวนกระแสเฉกเช่นชีวิตและลมหายใจที่รอการดับและเริ่มต้นใหม่นั่นเอง








** ขอบคุณเพื่อนรักของเราที่สู้รักษาน้ำใจของเราและคอยเคียงข้างเราเสมอเราดีใจในสิ่งดี ๆ ที่ได้รับกลับมา ต่อไปในวันข้างหน้าจงอย่าเสียใจ
ถ้าเราจะไม่ได้พบกันอีก T_T

สวัสดียามสายๆๆครับ วันนี้อากาศในกรุงเทพอุ่นขึ้นนะครับ อยากจะให้หนาวกว่านี้อีกครับ

มาทักทายยามบ่ายแก่ๆๆครับ

อรุณสวัสดิ์ครับ อยากให้กรุงเทพหนาวเหมือนที่บ้านคุณเข้มจังเลยครับ แต่เช้าวันนี้ที่กรุงเทพอากาศสบายมากเลยครับ ถ้าเป็นอย่างนี้ทั้งปีก็ดีจังเลยนะครับ

Good Morning krub

ย่าวก้าว เดิน วิ่ง
การยกเท้าขึ้น 10-15 cm จากพื้นสลับกันซ้ายขวาต่อ 1ครั้ง เท่ากับการย่างก้าว หลายการย่างก้าวเท่ากับการเดิน
การเดินเร็วบวกการยกขามากกว่า 10-15 cm ใช้ร่างกายโน้มเอียงไปข้างหน้าคือการวิ่ง...เหตุการณ์เหล่านี้ระยะทางหรือการกระจัด
อาจมากขึ้นหรือเท่ากับ ศูนย์
ในชีวิตเราใช้เท้าขวาและเท้าซ้าย สลับยกขึ้นลง เพื่อให้เกิดการย่างก้าว เดิน หรือ วิ่ง เพื่อความสำเร็จ เพื่อชัยชนะ เพื่อความหวัง
เพื่อความสุข หรือเพื่อตามหาอะไรซักอย่างหรือใครสักคน... แต่บางครั้งคนเราอาจเดินไปโดยไม่รู้ว่าเพื่ออะไร ไร้จุดหมาย??
การเดินของฉันตอนนี้ เป็นแบบไหนกันแน่ ไม่รู้หรอก เดินไปเดินมา เพื่อทิ้งขว้างเรื่องบางเรื่อง ในใจ ออกไป เพื่อลืมอะไรซักอย่าง
ซึ่งยากที่จะลืม ระยะทางคงไกลหน่อยเพราะเรื่องที่จะทิ้งขว้างจากใจ มันไม่หมดซะที เมื่อยขา เหนื่อยใจ แต่ก็ดีถ้ามัน
ได้ระยะทางมากกว่าศูนย์ จริงอยู่ปัญหาไม่ได้มีไว้เดินจาก หรือเดินแล้วทิ้งได้ เรื่องบางเรื่องมันติดเหมือน ถาวร ในหัว ในความรู้สึก
จะเป็นไงบ้างนะ ถ้าวันนึงฉันจะได้ หยุด นั่ง ซะที เพื่อการลุกเดินก้าวใหม่มีพลัง ขาที่ยก 10-15cm.จากพื้น คงไม่สั่นกลางอากาศขึ้นลงสลับซ้ายขวา
เร็วบ้าง ช้าบ้าง แต่มีความสุข มีเป้าหมาย...

เพื่อนแท้เเม้น้อย แต่ก็ทำให้ชีวิตอบอุ่นและมีความสุข เพื่อน คือบุคคลที่อ้าแขนต้อนรับเราเสมอ โดยเฉพาะในยามที่เรามีความทุกข์ และต้องการการให้กำลังใจ เพื่อนจะทำให้เรารู้สึกไม่โดดเดี่ยว ไม่เดียวดายอยู่ในโลกกว้าง
หลายครั้ง ที่เรารู้สึกว้าเหว่ อยากจะมีเพื่อนซักคนที่เราจะไปพูดคุย ไปร้องไห้ด้วย ไปหัวเราะด้วย แต่การที่เรานั่งเฝ้ารอให้ใครมาคอยเติมเต็มชีวิตให้เรานั้น มันต้องใช้เวลา ใช้ความอดทน และรอคอย พร้อมกับคิดว่า เมื่อไหร่หนอ เพื่อนคนนั้นจะมาปรากฏกายสักที หลายครั้งที่เรารู้สึกผิดหวังกับคนที่เราคิดว่า นี่แหละเป็นเพื่อนแท้ แต่แล้ว เมื่อเขาเปลี่ยนไป เราก็รู้สึกเจ็บปวดกับการที่เขาเปลี่ยนไป ทำไมเขาไม่เหมือนเดิม ทำไมเขาไม่เข้าใจเรา ทำไม ทำไม และ ทำไม

เมื่อเราเติบโตขึ้นมา เรามีความรู้สึกว่า การนั่งรอคอยให้ใครมาหยิบยื่นมิตรภาพให้เรา มาดูแลใส่ใจความรู้สึกนั้น เราเป็นคนที่งอมืองอเท้าไปหน่อย ทำไมเราไม่เติบโตขึ้นมา แล้วหยิบยื่นสิ่งดีๆให้แก่ตัวเราและผู้อื่นตั้งแต่ตอนนี้ เราจะได้ไม่ต้องพบกับคำว่าผิดหวัง ที่จะให้คนนั้น คนนี้ เป็นอย่างนั้นอย่างนี้ที่ถูกใจเรา ซาบซึ้งในพระพุทธพจน์ที่บอกว่า ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน เราเป็นที่พึ่งของตนเอง เราเป็นที่พึ่งของตนเองจริงๆ ไม่มีใครจะรู้จักเรา รู้ความรู้สึกเราได้ดีเท่าเรา หากเราใส่ใจตัวเรา เราก็จะรู้จักตัวเราเองได้มากขึ้น และเติมเต็มตัวเองได้ดี ดียิ่งกว่าที่จะรอให้ใครมาเติมเต็มอะไรให้เรา แต่เราก็ไม่ปฏิเสธมิตรภาพที่ท่านใดจะให้ แต่เราจะไม่รอ ท้อแท้ หงอยเหงา เปล่าเปลี่ยว

เห็นว่า ชีวิต เป็นสิ่งที่มีคุณค่า เราจะนำพาชีวิตไปทางใด เราเองเป็นผู้กำหนด ซาบซึ้งใจในพระธรรม คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าที่มีมากมาย หลากหลายในทุกแง่มุม ที่เราจะนำมาปรับใช้ นำมาสอนใจตัวเองได้เป็นอย่างดี เพื่อที่เราจะได้ เป็นเพื่อนที่แท้จริงของตัวเราเอง นำพาตนไปจากความผิดพลาดต่างๆ นำพาตนไปสู่แสงสว่าง
พระธรรมส่องนำทางชีวิต เรารู้สึกอบอุ่นใจทุกครั้งที่ได้เข้าใจธรรมะ ทีละนิดๆ ธรรมะสามารถทำให้จิตใจ ของคนเราเติบโตขึ้นได้จริงๆ ขอขอบคุณสิ่งดีๆที่มีคู่โลกจนถึงทุกวันนี้ และได้เห็นว่า เมื่อเรามีพระธรรมอยู่ในจิตใจ เราก็จะเป็นเพื่อนแท้ของตัวเราเอง และเป็นเพื่อนแท้ของผู้อื่นได้อย่างแท้จริง

โลกนี้กำลังขาดแคลน มิตรภาพจากใจที่พิสุทธิ์ กำลังขาดแคลนจริงๆ มาช่วยกันสร้างดีกว่า มิตร เมตตา ปรานี มีน้ำใจ มาช่วยกันเติมเต็มให้โลก ตั้งแต่โลกเล็กคือตัวเรา ไปจนถึงโลกใบใหญ่ที่เราได้อาศัยอยู่จนถึงทุกวันนี้ คิดว่า เราก็จะได้แสดงความกตัญญูในฐานะที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์คนหนึ่งแล้วหนอ

อรุณสวัสดิ์เช้าวันจันทร์ครับ เช้านี้รถติดโครตตตตเลยครับ

แว๊ปมาคลายเครียดครับ เย้ๆๆ อย่างน้อยก็คุณเข้มอยู่เป็นเพื่อนครับ

คืนนี้ต้องนั่งเขียน paper จนดึกแน่เลยครับ มีใครนอนดึกเป็นเพื่อนบ้าง @^_^@

ง่วงนอนจัง

มตัวอักษรในแป้นพิมพ์ทั้งของเครื่องพิมพ์ดีดและคอมพิวเตอร์ ถึงไม่เรียงกันตามลำดับอักษรเช่น A B C

สำหรับการเรียงอักษรบนแป้นพิมพ์ในปัจจุบันนั้นส่วนใหญ่แล้วจะเป็นการเรียง ที่เรียกว่า QWERTY (คิวเวอร์ตี้) ที่เรียกกันอย่างนี้เพราะเป็นการนำอักษร 6 ตัวแรก(เมื่อนับจากซ้ายมาขวา) ของแป้นพิมพ์ที่เป็นตัวอักษรแถวบนมาต่อกัน และถ้าหากจะถามว่าทำไมถึงต้องเรียงแบบนี้ เราคงต้องย้อนกลับไปในอดีตกันซะหน่อย

การเรียงลำดับ อักษรของแป้นพิมพ์ในปัจจุบันนั้น มีที่มาจากข้อจำกัดที่เกิดกับเครื่องพิมพ์ดีดในยุคแรกๆ ที่ยังจัดแป้นพิมพ์แบบเรียงตามลำดับตัวอักษรคือ เมื่อคนที่พิมพ์ดีดได้คล่องและเร็วมาพิมพ์จะทำให้ก้านพิมพ์ดีดขัดกันอยู่ เสมอ ต่อมา คริสโตเฟอร์ ลาแธม โชลส์ วิศวกรเครื่องกลชาวสหรัฐอเมริกา ซึ่งเป็นผู้ผลิตเครื่องพิมพ์ดีดสมัยใหม่รายแรกและได้รับสิทธิบัตรในปี 1868 จึงทำการเรียงลำดับตัวอักษรเสียใหม่ด้วยการแยกตัวอักษรที่มักใช้มาผสมเป็นคำ ร่วมกันบ่อยๆ ออกไปอยู่กันคนละฝั่งของแป้นพิมพ์ เพื่อทำให้นักพิมพ์ดีดพิมพ์ได้ช้าลงกว่าเดิม จะได้ไม่เกิดปัญหาก้านพิมพ์ขัดกันอีก

อย่างไรก็ตาม ในช่วงแรกผู้คนยังคงไม่นิยมเครื่องพิมพ์ดีดของเขามากนัก ทำให้โชลส์ตัดสินใจขายสิทธิบัตรดังกล่าวให้กับทางบริษัท เรมิงตันอาร์มคอมพานี ในปี 1973 ซึ่งปรากฏว่าหลังจากที่ทางเรมิงตันผลิตเครื่องพิมพ์ดีดออกมาจำหน่าย ความนิยมในตัวเครื่องพิมพ์ดีดกลับเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก

ใน เวลาต่อมา ปรากฏว่ามีผู้พยายามจัดเรียงตัวอักษรบนแป้นพิมพ์เป็นแบบต่างๆ ซึ่งแบบที่ได้รับความนิยมมากหน่อยก็อย่างเช่น แบบ DVORAK ซึ่งเคยมีการบอกกล่าวกันว่าการเรียงในรูปแบบนี้จะทำให้พิมพ์เร็วขึ้น จนทางห้างร้านบริษัทหลายแห่งเริ่มนิยมกันอยู่พักหนึ่ง แต่ว่าในปี 1956 ทาง General Services Administration ซึ่งเป็นหน่วยงานของรัฐบาลสหรัฐฯ ที่มีหน้าที่คอยให้ความช่วยเหลือเบื้องต้นแก่หน่วยงานอื่นๆของรัฐ ได้ทำการศึกษาการจัดแป้นพิมพ์ทั้ง 2 แบบ และก็พบว่า การจัดแบบ QWERTY นั้น ทำให้พิมพ์ได้เร็วเท่ากับหรือมากกว่าแบบ DVORAK ทำให้ความนิยมของการจัดแป้นพิมพ์แบบ DVORAK ลดลงไป

ทั้ง นี้ หลายคนอาจจะคิดว่า ปัจจุบันเราก็ไม่ได้นิยมใช้พิมพ์ดีดแบบเมื่อก่อนแล้ว ดังนั้นปัญหาเรื่องก้านพิมพ์ขัดกันก็ไม่น่าจะเป็นปัญหาต่อไป แล้วทำไมเราจึงไม่เปลี่ยนกลับไปใช้แป้นพิมพ์แบบเรียงตามตัวอักษรเหมือนก่อน ซึ่งคำตอบสำหรับคำถามนี้หลายคนคงพอเดากันได้ว่าเป็นเพราะ เราคุ้นเคยและเคยชินกับแบบ QWERTY จนไม่อยากจะกลับไปเสียเวลาเริ่มนับหนึ่งกับแบบเดิมเสียแล้ว

ปล. แป้นพิมพ์ภาษาไทย ก็ให้เหตุผลเดียวกัน

โชคดีมากครับเจ้าเมอร์ซี่ที่ไม่เป็นอะไรครับ

หาววววววว ง่วงนอนจังครับ

สุขสันต์วันคล้ายวันเกิดครับ คุณอรมีความสุขมากๆๆ สขภาพแข็งแรงนะครับ

อ้างถึง:

น้อง borisoot เรียน PH หรือครับ เอกอะไรหรือครับ แนะนำว่าต้องรู้ว่าเราอยากจะเป็นอะไรครับ อยากจะลงชุมชนเลยหรือเปล่าครับ ถ้าอยากจะลงชุมชนเลย ก็อาจจะไม่จำเป็นต้องเรียนต่อป.โทในตอนนี้ครับ แต่ถ้าอยากจะเป็นอาจารย์หรือทำงานสายวิชาการ แนะนำว่าน่าจะเรียนต่อโทครับ และถ้ามีโอกาสก็หาทุนเรียนถึงป.เอกเลยก็ดีครับ

วันนี้ที่กรุงเทพไม่หนาวเลยครับ สงสัยหนาวแค่ 2 วันหรือเปล่าน้า

5555555

1. เราไม่ได้มีชีวิตเพื่อการเฝ้านั่งเสียใจร่ำไห้ หรือ พูดถึงแต่สิ่งที่เราทำผิดพลาดในอดีต รู้จักให้อภัยตัวเองในสิ่งที่เราทำผิดพลาด แล้วไม่นึกถึงมันอีก

2. เรียนรู้ที่จะให้อภัยผู้อื่น ในสิ่งที่เขาทำผิดพลาดในอดีต แล้วไม่พูดถึงมันอีก

3. การปล่อยวางไม่ใช่เป็นการยอมแพ้ ตรงกันข้าม เป็นการเสริมสร้างความแข็งแกร่งจากส่วนลึกของหัวใจของเราวันละน้อย เพื่อเอาชนะความอ่อนแอ

4. ชีวิตไม่ได้เติบโตจากการทำให้ทุกสิ่งได้ดั่งใจของเรา แต่เป็นการยอมรับทุกอย่างที่เข้ามาในชีวิตของเราอย่างกล้าหาญ รักและเข้าใจทุกสิ่งที่เราได้ตัดสินใจทำลงไปทุกครั้ง

5. เรียนรู้ความจริงว่าเราไม่สามารถบังคับผู้อื่นให้คิดและทำในสิ่งที่เราต้องการได้ เพราะแม้แต่ตัวเราเอง ยังทำให้เป็นอย่างที่เราต้องการไม่ได้เลย

6. อย่าเสียเวลาคิดแค้นเคืองโกรธในการกระทำของผู้อื่นที่ส่งผลให้เราทุกข์ใจ ให้อภัยเขาเสีย และหากอยากรู้สึกดีขึ้น ก็นึกถึงคำสอนในพุทธศาสนาว่า ใครทำกรรมใดไว้ ผู้นั้นย่อมได้รับผลนั้นได้ด้วยตนเอง

7. วัตถุหรือภาพลวงตาภายนอกไม่เคยสามารถเติมเต็มหัวใจใครได้ การตั้งหน้าตั้งตาหาวัตถุ หรือความพึงพอใจจากการประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน เพื่อหวังว่าจะทำให้เรารู้สึกเต็มและมีความสุข นั่นเป็นแค่ฝันลมๆแล้งๆ การรับวัตถุทำให้เรามีความต้องการไม่รู้จบ ขณะที่การได้รับความรักความเข้าใจจากคนที่รักอย่างเต็มเปี่ยมจะทำให้เรามีหัวใจที่ "เต็ม" จนไม่ต้องไขว่คว้าหาวัตถุมาเติมเต็มหัวใจอีก

.....

บางตอนจากหนังสือ "เข็มทิศหัวใจ"