ทฤษฎีความรัก
ความรักก็เปรียบเสมือนการเฝ้ารอรถเมล์ เมื่อรถเมล์มาถึง
คุณมองมันและพูดกับตัวเองว่า "อี๋... รถแน่นเอี้ยด ไม่มีที่นั่งเลย" แล้วคุณก็บอกว่า
"ฉันจะรอรถคันต่อไป" คุณปล่อยให้รถคันนั้นผ่านไป และรอรถคันที่สอง
เมื่อรถคันที่สองมาถึง คุณมองมันและพูดว่า "อี๋... รถเก่ามาก
ข้างในคงไม่สะดวกสบายนัก" แล้วคุณก็ปล่อยให้มันผ่านไป และรอรถคันใหม่

สักพักหนึ่ง ก็มีรถคันต่อไปเข้ามา เป็นรถที่ไม่แน่นและไม่เก่า แต่คุณก็ยังพูดว่า "อี๋... ไม่ใช่รถแอร์ อากาศตอนนี้ก็ร้อนด้วย รอคันต่อไปดีกว่า"
แล้วคุณก็ปล่อยให้มันผ่านไปอีกครั้ง เมื่อท้องฟ้าเริ่มมืด คุณเริ่มตื่นตระหนก และกระโดดขึ้นรถเมล์คันหนึ่ง แต่ไม่นานนักคุณก็รู้ตัวว่าขึ้นรถผิดคัน
คุณเสียเวลาและเสียเงินเพื่อรอในสิ่งที่คุณต้องการ!

ถึงแม้ว่ารถปรับอากาศจะมาถึง แต่คุณจะรู้ได้อย่างไรว่ารถคันนั้น จะไม่เสียกลางทาง หรือแอร์จะเย็นเกินไปหรือเปล่า
คนที่เฝ้ารอในสิ่งที่ตัวเองต้องการนั้นไม่ผิด
แต่มันคงไม่เลวร้ายเกินไปหรอกที่จะให้โอกาสคนอื่น
ถ้าคุณรู้ว่ารถเมล์คันนั้นไม่เหมาะกับคุณ ก็เพียงแค่กดกริ่งสีแดง แล้วก็ลงจากรถไป

แต่เดี๋ยว... ผมมั่นใจว่าคุณน่าจะเคยมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อน
คุณเห็นรถเมล์คันหนึ่งกำลังวิ่งมา (และเป็นรถเมล์ที่คุณต้องการด้วย)
คุณโบกให้มันหยุด แต่คนขับกลับแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นคุณ และก็ผ่านคุณไป เมื่อรถผ่านไป คุณก็ต้องเดิน !!!
ความรักก็เปรียบเสมือนรถเมล์ที่คุณต้องการ คุณจะเลือกขึ้นรถเมล์คันไหน
ให้โอกาสรถเมล์คันไหน มันก็ขึ้นอยู่กับคุณเอง
และการที่คุณต้องเดินก็คือคุณพลาดในความรัก !!!
คุณจะไม่เคยสูญเสียเพราะความรัก
คุณจะสูญเสียก็เพราะความลังเล

ขึ้นไม่เลือกอะคับ

มีแต่คนขับปล่อยผมลงกลางทางทุกทีเลย