สวัสดีค่ะ
เซนเซย์หายหน้าหายตาไปหลายวัน ต้อง โกเมนนาไซ ทุกๆคนด้วยอย่างแรง
เนื่องจากช่วงนี้เป็นช่วงสอบปลายภาคของเจ้าสองลิงลูกรัก เลย อิโซงาชี่ มากค่ะ
หวังว่านักเรียนจะเข้าใจ ?งั้นเรามาต่อกันที่สรรพนามตัวต่อไปกันดีกว่า
โบ๊ะ-ขุ
bo-ku
คำว่า "โบ๊ะ-ขุ" เป็นคำมาตรฐานเรียกตัวเองเพศชาย แปลได้ว่า "ผม"?
ตอนแรกเราเรียน หวะต๊ะฉิ ไปเนี่ย มันก็ใช้ได้สำหรับการเรียกเป็นทางการ กับคนที่รู้จักแบบผิวเผิน
แต่สำหรับ โบ๊ะขุ เนี่ย มันจะมีอารมณ์ของความเป็นกันเองเข้ามาอีกนิดนึง แต่ก็ยังถือว่าสุภาพอยู่
ส่วนมาก เด็กผู้ชายจนถึงวัยรุ่น มักจะใช้กัน ส่วนผู้ใหญ่นั้น อย่างที่บอกว่าถ้าคุ้นเคยกันแล้ว
ก็จะใช้ โบ๊ะขุ ค่ะ
ซ้อมอ่านกันหน่อยนะ นึง ส่อง ซ่ำ
โบ๊ะ-ขุ
เก่งมากเลย
สำหรับป้าเอม ชอบคำว่า โบ๊ะขุ มากเป็นการส่วนตัว ไม่รู้เป็นไง เหมือนกับให้ความรู้สึกน่ารัก อบอุ่น บอกไม่ถูก อาจจะเป็นความรู้สึกว่า ถ้าเค้าแทนตัวด้วย โบ๊ะขุ กับเราปุ๊ป เราจะสื่อได้ว่า เค้าให้การยอมรับเราไปอีกระดับนึง แบบว่า เออ เราเป็นเพื่อนกันแล้วนะ อะไรเงี้ย? อิอิ
ยังมีคำแทนตัวสำหรับผู้ชายอีกคำ ที่ระดับคำจะกันเองมากขึ้นกว่า โบ๊ะขุ คือคำว่า...โอ-เระ
o-re
ซึ่งสามารถแปลได้ว่า ผม ในระดับที่สนิทสนมกว่า โบ๊ะขุ มากขึ้นอีก เช่นเพื่อนในก๊วนเดียวกัน
เค้าจะเรียกตัวเองว่า โอเระ เลย มันแสดงถึงความสนิทอย่างมาก
แต่ในบางกรณี สามารถแปลได้ว่า "กู" "อั๊ว" และใช้ในอารมณ์โกรธด้วยนะ
หรือเวลาเจ้านายคุยกับลูกน้อง เจ้านายก็จะเรียกตัวเองแบบนี้ ถือว่าให้ความเอ็นดูสนิทสนมด้วย
สองคำนี้จะเห็นใช้กันบ่อยๆในเพลงญี่ปุ่นนะคะ? ไปลองสังเกตดู...
เราก็เลือกใช้ให้เหมาะสมละกัน แต่ใช้แบบเซฟๆก็ต้อง โบ๊ะขุ เนี่ยแล่ะ
เช่น แนะนะตัวว่า
คนนิจิวะ โบ๊ะขุ วะ? โซมุเกียโตะ เดส
?????????????????????
?555?